Het einde van een tijdperk: tijd voor veranderingen! De afgelopen jaren heb ik met veel passie en bevlogenheid individueel mensen begeleid en behandeld. Via mijn eigen praktijk, maar ook via verschillende kleinere- en grotere organisaties. Dat zijn vaak langdurige trajecten waarbij met geduld, volharding, kennis en benodigde tools veel bereikt is. Door een steeds toenemende hoeveelheid aanvragen, heb ik enige jaren geleden besloten online trainingen te gaan geven. De trainingen bevatten alle kennis en ervaring die ik de afgelopen jaren heb opgedaan. Dat is enorm goed bevallen, waarna ook een reeks live trainingen 'trauma & lichaamsgericht werken' heeft plaatsgevonden.

Eén van de grootste uitdagingen in mijn leven was het doorbreken van toxische relatiepatronen. Pas toen ik ontdekte dat onderliggend trauma me gevangen hield in toxische relatiedynamieken, en ik daardoor partners aantrok met (onverwerkt) trauma, ben ik dit gaan doorbreken. Maar ik heb jarenlang in onwetendheid geleefd. Een valkuil is denken dat het altijd aan de ander ligt. Naar de ander wijzen met verwijten als 'narcist' of 'borderliner' is te gemakkelijk. Het is ook belangrijk je eigen aandeel te gaan zien. Want je bent niet voor niets op deze (ex) partner gevallen.

Gisteren een training verzorgd over trauma sensitief onderwijs (TSO) bij speciaal basisonderwijs de Toermalijn. Veel leerkrachten geïnspireerd en bewust gemaakt rondom diagnoses en trauma bij leerlingen. #JouwHelingBegintHier #TraumaSensitiefOnderwijs

93% van onze communicatie is non-verbaal. Woorden hebben kracht, kunnen kwetsend zijn, maar kunnen mensen ook inspireren. Maar als woorden slechts 7% van onze communicatie omvatten, waarom richten we onze aandacht dan zoveel op taal? En negeren we de non-verbale signalen die het lichaam ons geeft? Is het dan niet verstandiger om te leren luisteren naar de signalen die het lichaam ons geeft?

IK BEN OP EEN MISSIE OM SCHOLEN TE INFORMEREN: Wie o wie in mijn netwerk? 😊Op zoek naar SO en SBO scholen (heel Nederland) waar ik een voorlichting kom geven over trauma (90 minuten). Doelgroep: het voltallige docenten team, IB-ers, teamleiders, directie.

Veel kinderen met gedragsproblemen en/of een diagnose hebben gedisreguleerde ouders. Niet gek, want trauma in de vroege jeugd maakt dat we als volwassene vaak het vermogen missen om onszelf te reguleren. Laat staan dat we onze kinderen kunnen reguleren als ze (even) niet goed in hun vel zitten en/of stress ervaren. Het is geen kip/ei discussie, maar simpelweg oorzaak-gevolg. Zonder oordeel, want veel ouders zitten met de handen in het haar. Maar er is gelukkig veel aan te doen.

Als omgaan met mensen je regelmatig uit balans brengt, als situaties overweldigend zijn, als je 'stemmingen' en 'gevoelens' van andere mensen overneemt (en daar last van hebt), als je keer op keer uit balans raakt in (liefdes)relaties, als je veel rust en afzondering nodig hebt om 'bij te komen' van dagelijkse activiteiten...

Als het autonome zenuwstelsel in balans is, kunnen we beter met stress omgaan en hebben we (redelijk goede) controle over onze reacties tegenslagen en teleurstellingen. Één van de belangrijkste vaardigheden die we als mens kunnen (aan)leren is goed gereguleerd zijn, waardoor we meer controle hebben over onze impulsen en emoties. Dat helpt ons om beter met dagelijkse stress en verantwoordelijkheden om te gaan. Een gebrek aan verbinding en gezonde co-regulatie in de jeugd, maakt dat we deze vaardigheden als volwassene meestal niet (goed) ontwikkeld hebben. Waardoor de zogenoemde 'primaire verbindingen' in het zenuwstelsel niet volledig tot ontwikkeling zijn gekomen. Vaak heeft dat ook te maken met enige vorm van vroegkinderlijke trauma (jeugdtrauma). We missen daardoor een goede samenwerking tussen het sympathische- (gaspedaal) en parasympathische zenuwstelsel (rempedaal).Trauma zorgt voor hyper- en/of hypoactivatie (arousal) en fysiologisch gedesorganiseerd raken, doordat er gebrekkige afstemming is tussen de remmende en stimulerende hersensystemen (rempedaal en gaspedaal). Mensen met een slecht gereguleerd autonoom zenuwstelsel raken daardoor gemakkelijk uit balans, zowel geestelijk als lichamelijk.

Dr. Stephen Porges sprak ooit de legendarische woorden: “There is no such thing as bad responses – these are adaptive responses” Wat hij hiermee bedoelt te zeggen is dat er geen stoornissen zijn, maar gedrag & overlevingsstrategieën die ontstaan in een omgeving die we als onveilig ervaren. Bijvoorbeeld het gezin waarin we opgroeien. Emotioneel trauma beïnvloedt de genen, het brein en het zenuwstelsel. Maar gelukkig is veel van deze 'schade' te herstellen.

Veel mensen denken dat ze voorbestemd zijn om een bepaalde mentale- of lichamelijke ziekte te krijgen. Bijvoorbeeld omdat vader en moeder depressief zijn, of een chronische ziekte hebben. Wat we uit wetenschappelijk onderzoek weten is dat dat onjuist is. Pas als we geloven dát het zo is, is de kans groot dat we deze werkelijkheid zelf gaan creëren. En dat is de valkuil: onze overtuigingen creëren onze werkelijkheid.

Door je triggers beter te begrijpen, leer je er beter mee omgaan. En merk je dat je niet vanuit oude pijn & gewoontegedrag hoeft te reageren, maar de keuze hebt om er anders mee om te gaan. Ja, dat zal in het begin een uitdaging zijn. (Emotionele) wonden hebben nu eenmaal tijd nodig om te helen. Vergeet niet: het leven is een leerschool. Maak iedere dag stappen in jouw proces van heling.Meer weten over triggers? Bekijk de volgende video's:*In 3 stappen omgaan met emotionele triggers: https://lnkd.in/g_ibrFU*Je kunt triggers niet stoppen met je gedachten: https://lnkd.in/eH5P3WkB#JouwHelingBegintHier #Triggers